"PRANE TEJE"
Shume te dashkam po e ndiej,
asgje te dyve s'na ndan dot,
kudo te shkosh do te gjej,
neve gjithçka na lidh ne bote.
Do jem kudo te rruga jote,
do thithim ajer une dhe ti,
jam brenda teje dhe ndaj ne bote,
s'ka vajze tjeter vend tek ti.
Dhe ne na ndafshin kilometra,
gjithmone prane me ke ti,
do hy dritares si era e lehte,
por...ne e mbyllsh,do turem si stuhi!
|
|
"Bashke me enderren,do behemi nje"
Heshtjen thyeve neteve te gjata,
e cuditerisht humba me ty,
ti theve akullin qe ish brenda meje,
dhe avull ndjenjash nxorre aty.
Imazhin tend e therret nata,
kur une nis mendoj per ty,
arratiset gjumi nga qepallat,
dhe pjese e endrres behemi te dy.
Ti perandore e shpirtit tim,
qe shfaqesh e zhdukesh si vegim,
lypsar i kesaj bote behem une,
qe prej teje lyp dashuri,
asgje me shume.
Limitet e deshirave ti tresim te dy,
te tresim largesite e te behemi nje,
dimrin e ftohte ta kthejme ne vere te nxehte,
veshtrimi yt me jep jete.
Jo!S'dua veten ta raskapis,
me mendime e fjale te kota,
qendrojme te ftohte ne dy ane te nje muri,
qe e krijoi nje murator me emrin "bota"
Plasaritet muri nga fjalet tona,
megjithate s'mund te tretet ai,
perplasen ndjenjat dhe mendimet,
por ai nuk tretet kurresesi.
Ndonjehere gjumin do ta nxjerre mesnata,
dhe padashur do me kujtosh,
dashurine lot malli do ta mbulojne,
dhe per te nostalgjia do te te pushtoi.
Pastaj dicka do kerkosh neper dhome,
nje ndjenje,nje enderr,nje poezi,
do te kerkosh ne sirtarin tend,
ato poezi qe padashur,ti kushtova ty.
Pastaj do mundohesh te me kujtosh,
dhe e shkuara do te vij si vegim,
e une si engjell do te vij,
Dhe bashke me endrren do behemi nje"!
|
"HARRESE"
Te zhduk c'do gjurme tenden,
te mua te mbetet perseri ciltersia,
te te kem harruar,te te hedh tutje,
sikur dashurine c'ishte,mos ta dija.
Te te harroj emer e fytyre,
te imagjinoj sikur ste kam pare,
te te zhduk nga zemra pergjithmone,
te fshij dhe lotet qe kam qare.
Ne faqet e zemres mos te ekzistosh,
ti si perket me asaj,
mungesen time do ta kuptosh,
por prape ne zemer une te mbaj.
|
|
"ASHTU SIC E GJETA"
I shtriva buzet,
por buzet e saj dot si arita.
U mundova i lodhur,
i mbytur nga afshi,
nga gjaku i buzeve thitha.
U enda prane saj,
i stermunduar sa s'ka,
dot nuk e preka,
Diku i humbur,
nga dhimbja therrita:
"Me iku jetaaaa"
Kjo bote eshte sakrifice,
ne buze dashuria
e lashe sic e gjeta,
Nuk isha i pari,joo,
por...as i fundit,
e lashe sic e gjeta!!!
|
|
